Μια πολλά υποσχόμενη καριέρα μπασκετμπολίστα που ξεκίνησε στο Μαρούσι, τελείωσε άδοξα όταν αναγκάστηκε να κάνει δύο χειρουργεία χιαστών, ένα σε κάθε πόδι. Το πρώτο τού στέρησε μια μετεγγραφή στην ΑΕΚ. Την απόκτησή του είχε εισηγηθεί ο τότε προπονητής της Βαγγέλης Νικητόπουλος, που τον ξεχώριζε για το ντελικάτο παιχνίδι του και το ταλέντο του στο σκοράρισμα.

Από τα έξι χρόνια που εργάστηκε ως πρώτος προπονητής στην Α1, έχει αμειφθεί για τα μισά. Τα δύο τελευταία στην Ολύμπια Λάρισας, την ομάδα που αποτέλεσε το εφαλτήριο για τα μεγάλα σαλόνια του μπάσκετ, ο πρόεδρος και κουμπάρος του, Γιώργος Μαλάκος, αντιμετώπισε σοβαρά οικονομικά προβλήματα και αποσύρθηκε. Στο Μαρούσι, έκανε θαύματα φτάνοντας από τα προκριματικά μια ανάσα μακριά από τα προημιτελικά της Ευρωλίγκας, με το χαμηλότερο μπάτζετ που είχε ποτέ ομάδα αυτού του επιπέδου – 1,1 εκατομμύριο ευρώ. Δεν πληρώθηκε ποτέ, γιατί ακριβώς εκείνη τη σεζόν ξεκίνησε η οικονομική περιπέτεια του ιδιοκτήτη Αρη Βωβού. Μόνο τις δύο τελευταίες σεζόν στον Πανιώνιο (3η θέση πέρυσι στην Α1) ίσιωσε το πράγμα.

Παρ" όλα αυτά ο Γιώργος Μπαρτζώκας, ο πρώτος Ελληνας προπονητής που στέφθηκε πρωταθλητής Ευρώπης οδηγώντας τον Ολυμπιακό, έπειτα από μια ονειρεμένη πορεία, στον άθλο του repeat, ποτέ δεν παραπονέθηκε. Χρησιμοποίησε ως οδηγό στη ζωή και την καριέρα του μια φράση που είχε ακούσει από την ποιήτρια Κική Δημουλά και την επέλεξε ενσυνείδητα ως πυξίδα ζωής: Μοίρα μας είναι ο χαρακτήρας μας!

«Ανάσα...»

«Το μεγαλύτερο ποσοστό της επιτυχίας του οφείλεται στην αγωγή που έχει πάρει από την οικογένειά του. Είναι ένας άνθρωπος που εκφράζει ένα άλλο πολιτιστικό επίπεδο το οποίο δεν έχει καμία σχέση με τη ζούγκλα και την αναξιοκρατία που επικρατεί. Θεωρώ τον Γιώργο μια ανάσα στην "Ανοδο της ασημαντότητας" όπως την περιγράφει ο Κορνήλιος Καστοριάδης στο σχετικό βιβλίο του. Τελικά, υπάρχει η ελπίδα να φτάσει ψηλά και να ανθήσει κάποιος που πραγματικά το αξίζει και όχι γιατί μεταχειρίστηκε πλάγια μέσα», υπογραμμίζει γι" αυτόν ο διακεκριμένος ακτινολόγος, διευθυντής του Αξονικού Τομογράφου στο Σισμανόγλειο, Πέτρος Αντωνόπουλος, ο οποίος ήταν ο διοικητικός υπεύθυνος του τμήματος μπάσκετ της Πεύκης, της πρώτης ομάδας που εργάστηκε ως προπονητής ο Μπαρτζώκας στα τέλη της δεκαετίας του '80. Για να συμπληρώσει: «Μια φορά έμαθε ότι φυτεύουμε δέντρα στην Πεντέλη και χωρίς να του πει κανείς τίποτα, έβγαλε κι έδωσε χρήματα. Τα τρία δικά του δέντρα έχουν γλιτώσει από τις φωτιές και μεγαλώνουν. Κάποια μέρα θα τον πάω να τα δει».

Εσωστρεφής

Ο Αρτινός οικονομολόγος πατέρας του, ένας από τους πέντε εν ζωή πολιτικούς κρατουμένους που συμμετείχαν στη θρυλική «απόδραση των Βούρλων» το 1955, επέστρεψε σπίτι μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας το 1974. Βρήκε ένα 9χρονο παιδί εσωστρεφές, που διοχέτευε όλη του τη ζωντάνια στον αθλητισμό, στη μουσική και στο σκίτσο.

Ξεκίνησε παίζοντας ποδόσφαιρο στη γειτονιά, με τις ώρες. Λένε ότι ήταν εξαιρετικός χειριστής της μπάλας, με κλειστή ντρίμπλα και καλό κεφάλι.

Στα 12 άρχισε να ψηλώνει. «Κόλλησε» το μικρόβιο του μπάσκετ στο Μαρούσι τη λαμπρή εποχή του συγχωρεμένου Νίκου Δαρίβα και του Δημήτρη Φωσσέ. Κάθε Σάββατο πήγαινε στο κλειστό του «Σπύρου Λούη» για να παρακολουθήσει τα ντέρμπι της εποχής με τον Ιωνικό Νικαίας, την ΑΕΚ, τον Πανελλήνιο και τον Σπόρτιγκ. Μια φορά είδε την ομάδα μίνι, να παίζει πριν από τους μεγάλους και έτρεξε να γραφτεί.

Οπαδός του Ολυμπιακού από τη Λεωφόρο

Παρότι τα πρώτα πέντε χρόνια τα έζησε σε απόσταση αναπνοής από το γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, ο θείος του ο Χρήστος, αδελφός του πατέρα του, τον πήγε στο «Καραϊσκάκη» και τον έκανε αμέσως οπαδό του Ολυμπιακού. Ηταν μέσα σε πολλά μεγάλα παιχνίδια με αποκορύφωμα την ιστορική πρόκριση επί του Αγιαξ. Πήγε και στην υποδοχή του Ντέταρι. Του άρεσαν οι τεχνίτες και ειδικά ο Τάκης Λεμονής. Δεύτερη επιλογή του σε ποδοσφαιρική ομάδα ήταν ο Απόλλωνας Αθηνών.

Ο ίδιος θείος του, ο Χρήστος, τον μύησε στον κόσμο της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, φέρνοντάς του από την Αγγλία μια φανέλα του Λου Μακάρι. Εγινε πιστός fan πριν αρχίσει η λαμπρή εποχή του Αλεξ Φέργκιουσον. Εχει αδυναμία στο δίδυμο Γκιγκς και Σκόουλς αλλά και στον Καντονά γιατί εκφράζουν τη δική του φιλοσοφία για τα ομαδικά σπορ.

Μέσα από όλη αυτή την πορεία ως αθλητής και ως φίλαθλος ανέπτυξε τα δικά του πιστεύω. Με τη δουλειά του στα ανοιχτά γήπεδα της ΕΣΚΑ, καλλιέργησε το χάρισμα να φτιάχνει ομάδες με χημεία, βασισμένες στον αλτρουισμό και στη συνεργασία. Πανηγύρισε πολλές ανόδους.

Οι παίκτες του

Στην αποχαιρετιστήρια συνέντευξη Τύπου ύστερα από τρία πετυχημένα χρόνια στην Ολύμπια Λάρισας, η οποία ήταν η πρώτη ομάδα της περιφέρειας που αγωνίστηκε στα πλέι οφ, ξάφνιασε τους πάντες ονοματίζοντας ως καλύτερο ξένο παίκτη της τριετίας τον Κόρεϊ Μπέλσερ. Εναν Αμερικανό φόργουορντ χωρίς ιδιαίτερα τεχνικά χαρίσματα, αλλά αφοσιωμένο στην άμυνα και στις αποστολές που του αναθέτει ο προπονητής.

Ο Μπέλσερ, φεύγοντας από εκεί, του άφησε έναν φάκελο μέσα στον οποίο είχε βάλει συμβολικά ένα δολάριο πάνω στο οποίο του είχε γράψει μια αφιέρωση: «Στον καλύτερο προπονητή που είχα ποτέ»!

Πλέον, ο Μπέλσερ είναι μέλος του προπονητικού τιμ των Καβαλίερς και χαρακτηρίζει τον Μπαρτζώκα μέντορά του.

Μόλις ο πολύπειρος Γερμανός διεθνής σέντερ Στίβεν Αριγκμπάμπου αποφάσισε να τερματίσει την καριέρα του, έπειτα από δύο σεζόν συνεργασίας με τον Μπαρτζώκα στην Ολύμπια και στο Μαρούσι, του ζήτησε να τον πάρει βοηθό του όπου κι αν δουλέψει.

Ο Γιώργος Μποζίκας (7 στα 7 τρίποντα εναντίον του Παναθηναϊκού με τη φανέλα του Ιωνικού Νέας Φιλαδέλφειας), παίκτης που αναδείχθηκε στην Πεύκη τα πρώτα χρόνια της προπονητικής διαδρομής του Μπαρτζώκα, εθεάθη στις κερκίδες της Ο2 να πανηγυρίζει αλλόφρων, όχι για τον Ολυμπιακό, αλλά για την επιτυχία του ανθρώπου που τον ανέδειξε.

Πάντα η γνώμη των παικτών είναι ενδεικτική της αξίας ενός προπονητή.

Ροκάς

Η μουσική εξακολουθεί να τον συνοδεύει στις ευχάριστες ή στις δύσκολες στιγμές της ζωής του. Ενθουσιάστηκε με το φετινό δώρο της Μακάμπι (πάντα προσφέρει προϊόντα του εκάστοτε σπόνσορα στους φιλοξενούμενους), που ήταν ένα μίνι ηχείο για το PC του γραφείου του στο ΣΕΦ. Οι συνεργάτες του ήθελαν να του κάνουν δώρο ένα ζευγάρι ακριβά ακουστικά.

Μέχρι τα 18 του ήταν ένας κλασικός ροκάς. Οι συμμαθητές του στη Βαρβάκειο τον θυμούνται για τα μακριά, ατίθασα, σπαστά μαλλιά του και την τσάντα του που ήταν γεμάτη από ονόματα συγκροτημάτων που λάτρευε με πρώτους και καλύτερους τους Led Zeppelin και τους Rolling Stones. Πρόσφατα ζήτησε από έναν παιδικό του φίλο να του βρει μια ηλεκτρική κιθάρα με ενισχυτή για να παίζει, ειδικά τις ώρες που θέλει να ηρεμήσει από τη μεγάλη ένταση της δουλειάς στον Ολυμπιακό. Τις ώρες φυσικά που δεν κοιμάται η τρίχρονη κορούλα του, Ανδριάνα, και η σύζυγός του, Αθηνά, αρχιτέκτονας στο επάγγελμα, που θέλει ησυχία για να αφοσιωθεί στα σχέδιά της.

Επίσης οι συμμαθητές του τον θυμούνται για την πέραση που είχε στα κορίτσια, αλλά κυρίως γιατί μαζί με τον Αχιλλέα Κοτρώζο, τότε παίκτη του Σπόρτιγκ, ήταν οι φίρμες της ομάδας μπάσκετ του Λυκείου.

Ο αθλητισμός με την ευρύτερη έννοια ήταν ένας χώρος που τον έκανε να νιώθει συναισθήματα. Γι" αυτό και του αφοσιώθηκε, αφήνοντας στη μέση τις σπουδές του στο Πολιτικό Τμήμα της Νομικής Αθηνών.

Παρακολουθώντας τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μόντρεαλ, εντυπωσιάστηκε από την περίφημη Νάντια Κομανέτσι. Τις τελευταίες μέρες πρέπει να έχει συναντήσει μπροστά του πολλές... Κομανέτσι. Αίφνης οι περισσότεροι από εκείνους που –είτε από άγνοια είτε από εμπάθεια- τον «έκραζαν» και τον χαρακτήριζαν «ακατάλληλο» να καθίσει στον κόκκινο πάγκο, μετατράπηκαν σε μια μεγάλη πλειονότητα που τον θρίαμβο του Λονδίνου είτε... τον είχε προβλέψει είτε... τον περίμενε! Οι πιο θρασείς υποστήριζαν πως τα κατάφερε γιατί διόρθωσε τα λάθη που του... «υποδείκνυαν» εκείνοι.

«Ναι, είναι αλήθεια, έχω κάνει λάθη. Κάνω καθημερινά την αυτοκριτική μου. Αλλά, πίστεψέ με, είναι τελείως διαφορετικά από αυτά που μου καταλόγιζαν τόσο καιρό. Στην αρχή με ενοχλούσαν αυτά που διάβαζα. Χρειάστηκε να δουλέψω πολύ με τον εαυτό μου για να καταφέρω να τα κάνω να με διασκεδάζουν, αντί να με καταρρακώνουν».

...........................................................................

Η μεγάλη απόδραση

Το μεσημέρι της Κυριακής 17 Ιουλίου του 1955, 27 αριστεροί πολιτικοί κρατούμενοι ολοκλήρωσαν με επιτυχία ένα σχέδιο απόδρασης από τη φυλακή των Βούρλων, που βρισκόταν στη Δραπετσώνα.

Για τέσσερις μήνες έσκαβαν κρυφά, ξεκινώντας κάτω από ένα κρεβάτι του κελιού 13 της Γ" Ακτίνας, στο οποίο κοιμόταν ο Ανδρέας Μπαρτζώκας, πατέρας του Γιώργου.

Δημιούργησαν μια υπόγεια σήραγγα περίπου 20 μέτρων, η οποία περνούσε κάτω από τον παράπλευρη οδό Δογάνης και κατέληγε στα λουτρά του εργοστασίου λουλακιού της Ντεστρέ.

Ηταν ένα εγχείρημα που έμεινε στην Ιστορία και μάλιστα ενέπνευσε τη γνωστή ταινία του Χόλιγουντ «Η μεγάλη απόδραση» με τον Στιβ Μακ Κουίν.

Από τους 27 «δραπέτες» ζουν πλέον πέντε άτομα. Ο Ανδρέας Μπαρτζώκας, ο συγκρατούμενός του Βαρδής Βαρδινογιάννης, συγγενής του γνωστού Βαρδή της μεγάλης οικογένειας επιχειρηματιών, ο βετεράνος δημοσιογράφος Κώστας Λιναρδάτος, ο Γκαστόν Βερναρδής και ο Βασίλης Δουκάκης.

http://www.efsyn.gr