"Δεν ξεχνώ και σας τιμώ το μοναχοπαίδι σας Σάκης Βούτος"

Οπως επίσης τιμώ και τους 900 περίπου νεκρούς συμπατριώτες μου που σκοτώθηκαν.

Μόνο εμεις ξέρουμε τι σημαίνει σεισμός και να τιμάς τους νεκρούς σου. 

Δεν ξεχνώ τiς μέρες οργής γιατί έχασα απο την οικογένεια μου, τα δυο μου αδέλφια 6,5 και 2,5 ετων τον Διονύση και τον Αριστείδη, καθώς και τον πάππου μου και την γιαγιά μου. 

Η δε μητέρα μου Στέλλα θαμμένη στα μπάζα της Ανάληψης όπου και την ξέθαψε σοβαρά τραυματισμένη ο πατέρας μου Παναγιώτης
με τα χέρια του, που για τους παλαιούς ονομαστικέ "ο πατέρας με τα ματωμένα χέρια"!

Ξέθαψε την μητέρα μου και έθαψε τα παιδιά του προσωρινά έξω απο το σπίτι μας στην Ανάληψη.

Εν συνεχεία, θα μεταφέρει στην πλάτη του την βαριά τραυματισμένη μητέρα μου στο λιμάνι του Αργοστολίου, οπου οπου θα τους μετέφερε ο στρατός με τα πολεμικά πλοία στην Πάτρα στο νοσοκομείο.

Εγώ γεννήθηκα το 1954 δεν θα ξεχάσω ομως ποτε αυτά που μου αφηγήθηκαν οι συγχωρημένοι γονείς μου, ευχόμενος οπως μου έλεγαν και οι γονείς μου να μην ζήσουμε ποτέ αυτή την ημέρα των σεισμών γι’ αυτο και δεν ξεχνώ και σας τιμώ το μοναχοπαίδι σας

Σάκης Βούτος

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ 1953 ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ ΓΙΑΤΙ ΓΡΑΦΩ ΑΥΤΑ ΤΑ ΣΚΛΗΡΑ ΛΟΓΙΑ

ΓΙΑΤΙ ΞΕΡΩ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΚΑΙ ΠΡΑΞΕΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ

ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ ,ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΠΟΥ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΑΛΛΑΞΕΙ !!!

Διαμαρτυρία υπουργού και γονυκλισίαι !

Κατά τα άλλα, την ίδια ημέρα οι εφημερίδες συμπεριλαμβάνουν δήλωση-διαμαρτυρία του υπουργού Αμύνης Π. Κανελλόπουλου, που «εξέφρασε την αγανάκτησίν του διά την βραδύτηταν των ελληνικών συντονιστικών αρχών, χάρις εις την οποίαν εν τάγμα μηχανικού διαταχθέν παρ' αυτού... να προωθηθή προς τας σεισμοπλήκτους νήσους δεν είχε φθάσει μέχρι των πρωϊνών ωρών της χθες εις ουδεμίαν εξ αυτών... Ο κ. υπουργός ανακοινών ταύτα εις τον κ. πρωθυπουργόν εζήτησε να αναζητηθούν αι ευθύναι δι' ανακρίσεων, διότι η μη έγκαιρη άφιξις στρατού παρέσχε την εντύπωσιν αδιαφορίας των Αρχών...».

Ο «κ. υπουργός ανακοινών ταύτα» ξέχασε όμως ότι και η βραδυπορία του Βασιλικού (τότε) Ναυτικού ήταν παροιμιώδης. Κατά την «Καθημερινή» η στάση του συνιστά «επίμεμπτο ολιγωρία έναντι της συμφοράς» καθώς «σειρά πρωτοβουλιών του αρχηγού του στόλου(Ιωάννη Τούμπα, μετέπειτα βουλευτή και υπουργού της Ενώσεως Κέντρου) ματαιούνται για ακατανόητους λόγους».

Μέσα σε ένα κλίμα που υπουργός (αρμόδιος μάλιστα) εγκαλεί την κυβέρνησή του για βραδύτητα, χωρίς τουλάχιστον να παραιτηθεί, να σχολιάσει κανείς το ότι πολλές εφημερίδες ζητούν τη βοήθεια της Παναγίας είναι, εν τέλει, υπερβολή. Για παράδειγμα, «Τα Νέα» έχουν τίτλο «H Παναγιά στήριγμα στις συμφορές» και «Το Βήμα» πρωτοσέλιδο σχόλιο όπου σημειώνει ότι «ο ελληνικός λαός, εορτάζων σήμερα την ημέραν της Παναγίας,επικαλείται γονυπετής την μεσολάβησίν Της διά να σταματήση ο σεισμός...».

* H κυρία Αθηνά Κακολύρη είναι δημοσιογράφος.

Οι σεισμοί του 1953 όπως καταγράφηκαν στον αθηναϊκό Τύπο
Τα πολιτικά παίγνια, οι καταγγελίες και οι ευθύνες για τη «Χιροσίμα» του Ιονίου
Τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων της εποχής τα «δανειστήκαμε» από το αφιέρωμα «50 χρόνια πριν» της τοπικής εφημερίδας «Ερμής»
Ο όρμος στο Αργοστόλι γέμισε με πολεμικά καράβια που ήρθαν
για να προσφέρουν βοήθεια. Τέσσερα του Ισραήλ, έξι εγγλέζικα, πέντε
αμερικάνικα, δύο ιταλικά, το μεγάλο “Φραγκλίνος Ρούσβελτ”, καθώς και ελληνικά
βαπόρια της γραμμής και καΐκια.

Οι καταστροφικοί σεισμοί που έπληξαν τα Ιόνια νησία το 1953, κράτησαν σχεδόν 2 μήνες, τον
Αύγουστο και το Σεπτέμβριο (οι μικρότεροι μετασεισμοί κράτησαν πάνω από 6 μήνες). Το αποτέλεσμα ήταν να καταστραφούν ολοκληρωτικά η Κεφαλονιά, η Ιθάκη και η Ζάκυνθος. Τη καταστροφή στη Ζάκυνθο συμπλήρωσε μια μεγάλη πυρκαγιά.

Η Ελλάδα εκείνη την εποχή έβγαινε ολόκληρη από μια δύσκολη εποχή ( πόλεμος - κατοχή - εμφύλιος) και ήταν στις πρώτες προσπάθειες ανασυγκρότησης. Ο πρώτος σεισμός έγινε με επίκεντρο την Ιθάκη στις 9 Αυγούστου, ακολουθούν ισχυροί μετασεισμοί για τρείς μέρες που ενεργοποιούν σεισμικά όλοι τη δυτική Ελλάδα και τότε έγινε ο μεγαλύτερος σεισμός (πάνω από 7 βαθμούς της κλίμακας Ρίχτερ) στις 12 Αυγούστου με επίκεντρο τη Κεφαλονιά. Οι σεισμοί αυτοί είναι οι καταστρεπτικότεροι που έχουν γίνει στην Ελλάδα με πάνω από 470 νεκρούς και αγνοοούμενους και 2500 τραυματίες. Αυτή τη δίμηνη σεισμική ακολουθία σημπλήρωσαν δύο σεισμοί τον Οκτώβριο στο Ληξούρι και τον Νοέμβριο στην Ιθάκη, αλλά δεν είχε μείνει τίποτε άλλο όρθιο για να το καταστρέψουν.

Στην Κεφαλονιά μικρότερες ζημιές έπαθε το βόρειο τμήμα του νησιού, η περιοχή της Ερίσου και το Φισκάρδο όπου αρκετά αρχοντικά άντεξαν τη καταστροφική μανία των πάνω από 3000 σεισμών και μετασεισμών που έγιναν μέχρι την άνοιξη της επόμενης χρονιάς και είναι από τα ελάχιστα διατηρητέα παραδοσιακά χτίσματα στο νησί.

Σημαντική ήταν η διεθνής βοήθεια που προσέτρεξε στο νησί από πολλές χώρες. Είτε τους πρώτους μήνες για την παροχή άμεσης βοήθειας, είτε στην προσπάθεια των κατοίκων να ξαναστήσουν τη ζωή τους όλα τα επόμενα χρόνια. Χαρακτηριστική η απουσία του ελληνικού κράτους που δεν μπόρεσε να δημιουργήσει τις συνθήκες για να κρατήσει τους ανθρώπους στο τόπο τους. έτσι η Κεφαλονιά εξαιτίας της έντονης μετανάστευσης που ακολούθησε τους σεισμούς στερήθηκε σημαντικό - και ίσως το πιο δημιουργικό και δυναμικό - κομμάτι του πληθυσμού της.

ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ - ΟΙ ΣΕΙΣΜΟΙ ΤΟΥ 1953