Σαν αστέρι φωτεινό

έλαμψες στον ουρανό

έφερες χαρά και φως

καλοσύνη και αγάπη

στην καρδιά του καθενός.

Γρήγορα μεσουράνησες

κι έκαμες την τροχιά σου

και κλαίω απαρηγόρητα

δεν θα ξαναβρεθώ κοντά σου.

Όλος ο κόσμος συνεχώς

για το χαμό σου κλαίει

ΛΕΙΠΕΙΣ ανεπανόρθωτα

μέρα νύκτα λέει.

Έφυγες τόσο ξαφνικά

στην λάμψη σου επάνω

είσαι αναντικατάστατος

και σ’ όλα υπεράνω.

Πάντα θα σε θυμόμαστε

παντού θα να γραφτεί…

η Αγιότητα της μορφής σου

δεν θα σβήσει να χαθεί,

Στον ουρανό θα χαραχθεί

θα μείνει εκεί αιώνια

το ΟΝΟΜΑ ΣΟΥ δέσποτα

να λάμπει όλα τα χρόνια.

Κατ. Μωραϊτου από Σπαρτιά