Τέρρυς Σταματάκης: «Οργισμένος – απογοητευμένος Ελληνας. Γιατί;»

Τελευταία ενημέρωση: Παρασκευή, 28 Ιουνίου 2013 00:31

  Αν δε Διεκδικήσεις- Αγωνιστείς, σε Ξεπουλάνε. Ελλάδα, Περήφανη των μεγάλων και ένδοξων προγόνων σου, με τη μοναδική και λαμπρή σου ιστορία, που έχεις διώξει και νικήσει τόσους και τόσους εχθρούς και πάντα ζυγό δε σήκωνες. Περήφανε Έλληνα, πού είσαι τώρα;, πάλεψε για ακόμη μια φορά, για να έχεις και πάλι την Ελευθερία- την Περηφάνια σου. Ήσουν και είσαι απόγονος της Μεγάλης Ελλάδος. Ήσουν και είσαι απόγονος όλων αυτών που δόξασαν τη χώρα, που πότισαν με το αίμα τους την ελληνική γη για να είναι η Πατρίδα μας και εμείς ελεύθεροι. Πρέπει να αποδείξουμε ότι είμαστε άξιοι κληρονόμοι και συνεχιστές όλων των Ελλήνων που πολέμησαν, φυλακίστηκαν, εκδιώχθηκαν και σκοτώθηκαν για την πατρίδα. Περήφανε Έλληνα, μπορούμε να ζούμε σκλαβωμένοι κάτω από αυτούς που ξεπουλάνε καθετί ελληνικό για να παραμείνουν γαντζωμένοι στην εξουσία;

Πρέπει να αναλάβουμε τις ευθύνες μας και επιτέλους να αντισταθούμε, εκτός και αν είμαστε βολεμένοι, και να αντιδράσουμε σε όλους αυτούς που υπονομεύουν και ισοπεδώνουν τα δικαιώματά μας ως Έλληνες πολίτες. Οι συνθήκες, όπως έχουν διαμορφωθεί, για τη Χώρα είναι κρίσιμες και οδηγούμαστε σε αδιέξοδο με απρόβλεπτες συνέπειες για τους Πολίτες και την Πατρίδα μας. Πρέπει να ενωθούμε όλοι οι πολίτες ενάντια σε αυτούς που μας οδήγησαν στη μιζέρια, την οικονομική μας καταστροφή, που οδήγησαν τη Χώρα στο ξεπούλημά της.

Εμπρός λοιπόν, Ενωμένοι μια Γροθιά, για τη ρήξη και την ανατροπή, και ας μας βοηθήσει ο Θεός και η Παναγιά μας. Πρέπει επιτέλους να Ξεσηκωθούμε, να Ξανα-ανοίξουμε το δρόμο της λευτεριάς, να ξεσηκωθούμε για το δίκιο μας. Πρέπει να πάψουμε να είμαστε σιωπηλοί και απλοί θεατές. Μέσα μας πρέπει να υπάρχει ακόμα η Φλόγα, η Σπίθα της Αντίστασης. Είμαστε Περήφανοι Έλληνες. Πάμε λοιπόν, δε φοβόμαστε κανέναν. Ας χτυπήσουν μέσα μας οι καμπάνες της αντίστασης και να διώξουμε αυτούς που μας οδηγούν στο σκοτάδι και στο αδιέξοδο. Γιατί η υπομονή έχει και όρια. Δεν έχουμε άλλα περιθώρια.

Σε γνωρίζω από την κόψη του σπαθιού την τρομερή.
Σε γνωρίζω από την όψη που με βιά μετράει τη γη.
Χαίρε, ω, χαίρε, Λευτεριά!

ΣΤΑΜΑΤΑΚΗΣ ΤΕΡΡΥΣ