Τούτη την αλήθεια ξεχνούν πολλοί σύγχρονοι άνθρωποι. Και λένε, κάπως επιπόλαια, δεν μπορώ να ζήσω σύμφωνα με τις εντολές του Θεού. Η αρετή, η αγιότης, είναι για τους λίγους.

Δεν είναι για μένα, είναι για τους άλλους. Εγώ είμαι έμπορος, είμαι δικηγόρος, είμαι εργάτης .... Και γι΄αυτό είμαι υποχρεωμένος να καταπατήσω τη μια ή την άλλη εντολή, να παραβώ κάτι, που προστάζει η συνείδησίς μου ...

Έρχονται όμως σήμερα οι ανώνυμοι αυτοί Άγιοι να μας υπομνήσουν ότι όλοι μπορούμε να βαδίσουμε στο δρόμο της αρετής, στο μονοπάτι της αγιότητος, αν το θελήσουμε. Μη ξεχνάμε ότι και στα ανάκτορα του Νέρωνος υπήρχαν άγιοι, και μίμοι και μάγοι έγιναν άγιοι.

Για όλους μας είναι δύσκολος αυτός ο δρόμος. Ναι , ο δρόμος της αγιότητος δεν είναι εύκολος. Ο δρόμος της αφανούς αρετής είναι ο πιο δύσκολος. Όταν οι γύρω σε επαινούν και σε προσέχουν, τότε αμείβεσαι κάπως για την τιμιότητά σου, την αγάπη σου, ή τον καλό λόγο, που θα πης στον συνάνθρωπό σου. Όταν όμως κανείς δεν σε προσέχη, όταν περάσης την πορεία της ζωής σου στην αφάνεια, ακόμα και στην ειρωνεία, τότε ανήκεις αληθινά στους ανωνύμους αγίους.

Η κρυφή αρετή, είναι η πιο ηρωϊκή! Πόσοι και πόσοι αφανείς άγιοι δεν ζουν και στις ημέρες μας! Η πολύτεκνη μάννα, που θυσιάζεται για την διατροφή και την καλή ανατροφή των παιδιών της, ο υπομονητικός ανάπηρος που δοξάζει τον Θεό, ο άλλος που προτίμησε τη φτώχεια από τα μη έντιμα πλούτη και τόσοι άλλοι είναι οι σιωπηλοί ήρωες. Ο νέος που θυσιάζει την σταδιοδρομία του και γίνεται ο ευσεβής ιερεύς του ορεινού χωριού, η σιωπηλή αδελφή του ελέους και τόσοι άλλοι αποτελούν το «περικείμενον νέφος» των αγίων του 21ου αιώνος. Ζητούν όμως από όλους μας μια κάποια μετοχή στην αφανή αρετή. Ζητούν να νοιώσουμε ότι ο χριστιανισμός είναι η θρησκεία του πιο σιωπηλού ηρωϊσμού.

Μια τέτοια όμως πορεία ζωής απαιτεί θέλησι, προσπάθεια και σύνδεσμο στενό με τον Κύριο του Ουρανού. Την αφανή αρετή κανείς δεν την εμπνέει, παρά μόνον ο Αρχηγός και τελειωτής Κύριος, που πέρασε τη ζωή του «ευεργετών», αλλά συγχρόνως και κρυπτόμενος. Ζητεί συχνά από τους οπαδούς του να μη πουν τίποτε σε κανένα. Και άλλοτε φεύγει σ΄έρημο τόπο, όταν ζητούν να τον ανακηρύξουν Βασιλέα.

Αυτόν τον δρόμο, τον δύσκολο, όταν ακολουθή ο άνθρωπος με αποφασιστικότητα, θέλησι και αγωνιστικότητα, συνδέεται αδιάρρηκτα με την πηγή της Δυνάμεως, τον Κύριο και Θεό γης και Ουρανού. Ο Θεός δίνει στον άνθρωπο την δύναμι να ζήση μια τέτοια αφανή, αλλά ηρωϊκή ζωή. Δεν είναι μια απλή φράσις ν΄ανέχεσαι, να υπομένης, να ανταποδίδης καλό την ώρα που πληγώνεσαι από το ύπουλο φαρμακερό βέλος, να δείχνης σε όλους αγάπη, να θυσιάζεσαι για τους άλλους, εις όλα αυτά χωρίς αμοιβή, αφανώς και ίσως μάλιστα υπό διωγμόν!

Πόσοι όμως ακολουθούν σήμερα την πορεία των Αγίων Πάντων; Αλλά και πόσο έχει ανάγκη η κοινωνία μας από τέτοιους σιωπηλούς, αφανείς αγίους!

Ας μας συγκλονίσουν τούτε οι δύο πραγματικότητες! Και ας μας δώσουν την δύναμι στην παράταξι των Αγίων Πάντων να ενταχθούμε!
Αρχιμ. Σπυρίδων Πετεινάτος
Ιεροκήρυξ Ιεράς Μητροπόλεως Κεφαλληνίας