Oι πολυτελείς, τυπικές βίλες της Αβάνας κόβουν την ανάσα -Η απόλυτη ομορφιά μέσα σε ερείπια [εικόνες]

Δημοσιεύτηκε: Τετάρτη, 11 Νοεμβρίου 2015 22:37

Oι πολυτελείς, τυπικές βίλες της Αβάνας κόβουν την ανάσα -Η απόλυτη ομορφιά μέσα σε ερείπια [εικόνες]

Οποιος επισκέπτεται την Αβάνα ερωτεύεται αμέσως την μαγεία της παλιάς πόλης. Η λεγόμενη Habana vieja θυμίζει σήμερα ένα υπαίθριο μουσείο από καθηλωτικά κτίρια της αποικιακής εποχής του νησιού.

 

Η Αβάνα είναι γεμάτη από ερειπωμένα φαντάσματα του παρελθόντος που έχτισαν οι Ισπανοί άποικοι. Το κράτος είχε ξεκινήσει ένα πρόγραμμα ανακαίνισης αυτών των μεγαλειωδών κτιρίων, το Oficina del Historiador, αλλά έμεινε στη μέση. Τα περισσότερα αριστουργήματα βρίσκονται σε πλήρη εγκατάλειψη.


Το 2014 ο γερμανός φωτογράφος Werner Pawlok ταξίδεψε για πρώτη φορά στην Αβάνα και έμεινε άφωνος από την ομορφιά της. «Εκεί ανακάλυψα αυτό το είδος της νεκρικής ομορφιάς. Δεν το περίμενα ότι υπάρχουν στην Κούβα τόσο πολυτελείς και μοναδικές βίλες σε εγκατάλειψη» δηλώνει.
Ο γερμανός φωτογράφος έμαθε για την ύπαρξη αυτών των σπιτιών από φίλους του. Ανακάλυψε, ωστόσο, τις περισσότερες οδηγώντας το αυτοκίνητό του στους δρόμους της Αβάνας. Και αποφάσισε να φωτογραφίσει αυτά τα πολυτελή ερείπια από μέσα.


Χτυπούσε κατά τύχη το κουδούνι στην πόρτα του σπιτιού που τον ενέπνεε. Απλοί άνθρωποι διαμένουν στις πολυτελείς αυτές βίλες του παρελθόντος, εξαιρετικά φιλικοί μαζί του και ανοιχτοί στο να τον δεχτούν. Μόλις καταλάβαιναν τι ακριβώς ζητάει, τον άφηναν να δουλέψει ήσυχος με τις φωτογραφικές του μηχανές.


«Κανένας στυλίστας δεν μπορεί να κάνει καλύτερη δουλειά από την Ιστορία. Φωτογράφησα τα μέρη ακριβώς όπως τα βρήκα, δεν άλλαξα τίποτα. Η πατίνα στους τοίχους με ζάλισε με την ομορφιά της, νόμιζες ότι έβγαινε από έναν πίνακα της αναγέννησης. Το χρώμα ξέφτιζε, άλλα χρώματα έβγαιναν από κάτω, ο τοίχος έπεφτε σχεδόν, αλλά αυτό ήταν ένα έργο τέχνης μόνο του», σχολιάζει ο φωτογράφος.


«Το παρελθόν δημιούργησε τον δικό του συγκλονιστικό πίνακα με ένα μαγικό τρόπο. Τα σπίτια αυτά είναι σαν να μπαίνεις στο σκηνικό μιας ταινίας. Το κάθε δωμάτιο διηγείται την ιστορία του. Είναι σαν να βλέπεις τους ανθρώπους να χορεύουν κάτω από τους πολυελαίους».
Ο ίδιος προσθέτει ότι η Κούβα είναι από τα μοναδικά μέρη στον κόσμο που ο χρόνος μοιάζει να έχει παγώσει αλλά που η ζωή ολόγυρα είναι κυρίαρχη. Η κυβέρνηση προσπαθεί να ανακαινίσει κάποια κτίρια, αλλά οι άνθρωποι που ζουν μέσα σε αυτές τις ερειπωμένες βίλες δεν έχουν ούτε τα χρήματα ούτε τα υλικά για να τις ανακαινίσουν.