Έκτοτε, το κτήριο άνοιγε μόνο για την κοπή πίτας του «Ορειβατικού Συλλόγου».

Στον κόσμο των «ικανών», ΚΑΝΕΙΣ δεν ασχολείται με την απόδοση ευθυνών, όταν κάτι δεν πάει καλά. Αντί για καταλογισμό ευθυνών, κλήθηκε να πληρώσει αυτός που πάντα πληρώνει τα σπασμένα. Εγκρίθηκαν, προκηρύχθηκαν και εκτελέστηκαν εργασίες επισκευής ενός νεότευκτου κτηρίου ύψους 150.000 ευρώ. Τόσο κόστισε στο κράτος και το λαό μια επισκευή που δεν έπρεπε να έχει γίνει.

Το κτήριο ονομάστηκε από αυτούς που σχεδιάζουν και αποφασίζουν, ερήμην του λαού και των αναγκών του, «Περιβαλλοντικό κτήριο Αίνου».

Αξίζει να σημειώσω ότι η αποκατάσταση του διατηρητέου κτηρίου έγινε με καταστροφή της αρχιτεκτονικής φιλοσοφίας του. Το κτήριο του μεσοπολέμου «αποκαταστάθηκε» με την τοποθέτηση κεραμοσκεπής εκεί που δεν υπήρχε. Ένα από τα ελάχιστα κτήρια στην Ελλάδα, που υιοθέτησε την αρχιτεκτονική Σχολή Bauhaus του Βάλτερ Γκρόπιους, έχασε την ταυτότητα του. Όπως έχει συμβεί σε τόσες άλλες αναστηλώσεις και αποκαταστάσεις αρχιτεκτονικής, αρχαιολογικής και ιστορικής κληρονομιάς στην Κεφαλονιά. Όπως, για παράδειγμα, η τοποθέτηση «γαλλικών» κεραμιδιών στο ναό του Αγίου Σπυρίδωνα των Άννινων στα Πουλάτα (σπάνιο δείγμα της λιτής επτανησιακής απόδοσης του ιταλικού μπαρόκ)!

Λίγο πιο κάτω στον Αίνο, ο ίδιος τρόπος σκέψης και σχεδιασμού δημιούργησε το «Αστεροσκοπείο Εύδοξος». Το κτήριο έχει λεηλατηθεί και η χρησιμότητα της ύπαρξης του είναι γνωστή σε όλους τους Κεφαλονίτες.

Πρόκειται για ακριβοπληρωμένα και διπλοπληρωμένα έργα - κουφάρια, από τα πολλά που ρημάζουν σε όλη την Κεφαλονιά.

Οι Κεφαλονίτες πρέπει να αποφασίσουν τι θα γίνει με τα διάσπαρτα έργα, που δεν εκπληρώνουν τον αυθαίρετο σκοπό αυτών που τα σκέφτηκαν.

Η ριζική Πολιτική, Πολιτισμική και Οικονομική Αναδιάρθρωση απαιτεί γνώση των αναγκών και των επιθυμιών του λαού και ένα σχεδιασμό με την ουσιαστική συμμετοχή του στη λήψη των αποφάσεων.

Και γνωρίζουμε και μπορούμε και, κυρίως, θέλουμε να βγούμε από τη μετριότητα και την καταστροφή.