Η συμβολή της αυτή στους στόχους Κυβέρνησης- τρόικας, έχει να κάνει όχι μόνο με την αποδοχή της δημοσιονομικής πειθαρχίας που επιβάλουν οι ΚΥΑ και νόμοι βάση των οποίων καταρτίζεται ο προϋπολογισμός, αλλά και στον αδιαμαρτύρητο και συνένοχο μηδενισμό της κρατικής επιχορήγησης των ήδη ισχνών θεσμοθετημένων ΚΑΠ –Επενδύσεων. Τα στοιχεία μιλούν από μόνα τους. Το 2011 προγραμματίστηκαν 11,5 εκατ (επράχθησαν 9,5 εκατ), το 2012 693 χιλιάδες, και το 2013 προβλέπονται μηδέν !!! Η μεγάλη απόκλιση άλλωστε που συμβαίνει τα τελευταία χρόνια (κυρίως λόγω της υποχρηματοδότησης),μεταξύ διαμορφούμενων και προτεινόμενων προϋπολογισμών φθάνει στο 50%!!! Αυτό άλλωστε αποτυπώνει και η έκθεση εκτέλεσης του 3ου τριμήνου του τρέχοντος προϋπολογισμού που φαίνεται καταϊδρωμένα να ακουμπά μόλις τα 11,2 εκατ σε σύνολο προϋπολογισθέντων 49,4 εκατ περίπου!!!

Σε αυτά τα πλαίσια οι δημόσιες επενδύσεις έχουν γίνει ελάχιστες και χειρίζονται με πελατειακό τρόπο επαναφέροντας το παλαιοκομματικό «δι' ενεργειών μου». (Οι τακτικές επιχορηγήσεις από τον ΓΚΠρουπ/σμό μειώθηκαν κατά 90% σε σχέση με το 2013!!! )

Τα παραπάνω ενδεικτικά στοιχεία δείχνουν πειστικά ότι ο προϋπολογισμός αυτός είναι καθρέφτης της κοινωνικής βαρβαρότητας που προωθεί η ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου και η ΕΕ και διαχειρίζεται πειθήνια η Π.Αρχή. Δεν μπορεί να ανταποκριθεί ούτε σε ελάχιστες στοιχειώδεις λαϊκές ανάγκες, γεγονός που ακόμη και η ίδια στο εισηγητικό της σημείωμα χαρακτηριστικά αναφέρει ότι καθίσταται «...αυταπόδεικτο το γεγονός ότι δεν είναι δυνατή η κατάρτιση τεχνικού προγράμματος για το επόμενο έτος..»!!! .
Αυτή η κατάσταση αποδεικνύει όσα η Λαϊκή Συσπείρωση εκτιμά χρόνια τώρα για τους Δήμους και τις Περιφέρειες ότι ως αναπόσπαστο κομμάτι της κεντρικής διοίκησης καλούνται στην κυριολεξία και με μοχλό τους προϋπολογισμούς φτώχειας, να ληστέψουν τους πολίτες για τις υπηρεσίες που θα τους παρέχουν, ή να απαλλαγούν από αυτές, διαθέτοντάς τες στην ιδιωτική πρωτοβουλία. Λειτουργούν ταυτόχρονα ως το αμορτισέρ που θα διασκορπίζει και θα απορροφά τους κοινωνικούς κραδασμούς απαλλάσσοντας το κράτος από αυτούς

Η Λαϊκή συσπείρωση θεωρεί ότι η πολιτική διαχείρισης της κρίσης υπέρ του κεφαλαίου και των εκπροσώπων του που υλοποιεί εκτός των άλλων και ο περιφερειακός προϋπολογισμός, είναι μια πολιτική απόλυτα εχθρική για τους εργαζόμενους. Είναι μια πολιτική που γονατίζει τα λαϊκά στρώματα για να διασωθούν μια χούφτα παράσιτα, που ζουν σε βάρος του κοινωνικού συνόλου. Γι' αυτό αποτελεί ζήτημα επιβίωσης για το λαό να οργανώσει πιο αποφασιστικά την αντίστασή του σ' αυτή την πολιτική να καταφέρει την πλήρη ανατροπή της. Να βάλλει πλώρη για τη δική του εξουσία που θα εξυπηρετήσει αποκλειστικά τα δικά του συμφέροντα.

 Η Λαϊκή Συσπείρωση