Θυμάμαι τον Νίκο Πανταζή να μου διηγείται ιστορίες για τον Γένε Τσάκναντι και τον Φράντισεκ Φάντροκ

Θυμάμαι τον Λουκά Μπάρλο στην τελευταία του συνέντευξη, ένα χρόνο πριν πεθάνει, να κτυπά με δύναμη το χέρι στο τραπέζι να αναποδογυρίζουν τα ποτήρια και να φωνάζει... «ξέρουν όλοι αυτοί τι θα πει ΑΕΚ, ρε»...

Θυμάμαι την ΑΕΚ να παίζει την καλύτερη μπάλα στην Ελλάδα.

Θυμάμαι μία ΑΕΚ υπερήφανη, αξιοπρεπή και πάνω απ' όλα γεμάτη από προσωπικότητες

Θυμάμαι τους οπαδούς την να περιμένουν να την αποδοκιμάσουν στο πάλαι ποτέ Ανατολικό Αεροδρόμιο μετά από αποκλεισμό από τους... τέσσερις της Ευρώπης από τη Λοκομοτίβ Μόσχας και να μην μπορούν να χωνέψουν ότι η ομάδα τους την επόμενη σεζόν θα έπαιζε στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ με την αλήστου μνήμης ατάκας... «στο ΟΥΕΦΑ μας γυρίσατε πάλι»...

Ναι, αυτή την ΑΕΚ την θυμάμαι και για αυτή την ΑΕΚ μου είχαν μιλήσει όσοι πηδούσαν τη μάντρα, εκεί που αργότερα χτίστηκε η σκεπαστή εξέδρα, για να μπορέσουν να θαυμάσουν τα ινδάλματά τους και ενώ δεν είχαν να πληρώσουν το εισιτήριο.

Οχι, μου είναι πολύ δύσκολο να συνειδητοποιήσω ότι αυτή η ΑΕΚ έχει ήδη υποβιβαστεί στη Β' Εθνική. Και ότι αντί για τον θρήνο που αρμόζει σε μία τέτοια τραγωδία, το εδώ και καιρό σε βάρος της έγκλημα κατά συρροήν ήρθε να επισφραγιστεί από την αλητεία και από σκηνές που αμαύρωσαν κι αυτόν ακόμα τον ποδοσφαιρικό διασυρμό.

Οχι, αυτή την ΑΕΚ εγώ δεν την γνώρισα. Την ΑΕΚ των περαστικών παραγόντων, την ΑΕΚ των τυχοδιωκτών, την ΑΕΚ των χαρτοπαικτών, την ΑΕΚ των ανύπαρκτων, την ΑΕΚ εκείνων που τόλμησαν να διανοηθούν ότι μπορεί ποτέ αυτόν τον τεράστιο σύλλογο να τον κάνουν μαγαζάκι τους για να βγάζουν φωτογραφίες στα επίσημα του ΟΑΚΑ.

Την ΑΕΚ των ανύπαρκτων μετόχων που πίστεψαν ότι αυτή η ομάδα είναι η όποια τυχαία επιχείρηση που την έχουν όσο την γουστάρουν και την παρατάνε όταν βαρεθούν.

Την ΑΕΚ μίας μερίδας αλητών που νομίζουν ότι μπορούν να την μικρύνουν ως μέγεθος για να κάνουν κουμάντο και να επιβάλλουν με το έτσι θέλω τις απόψεις τους. Την ΑΕΚ εκείνων που έχουν πολύ λανθασμένα πιστέψει ότι αυτή η 89χρονη ιστορία τους ανήκει.

Την ΑΕΚ που κακοποιήθηκε ακόμα και στην προ διετίας κατάκτηση του τελευταίου της τίτλου με τα μικρά παιδιά αντί να πανηγυρίζουν την κατάκτηση του κυπέλλου στον τελικό με τον Ατρόμητο να φεύγουν έντρομα από το ΟΑΚΑ και να μην θέλουν να πάνε ξανά στο γήπεδο.

Αυτή η ΑΕΚ είναι που υποβιβάστηκε και πέθανε. Η ΑΕΚ που ίδρυσαν το 1924 μία χούφτα πρόσφυγες για να βρουν εκεί το αποκούμπι των αλύτρωτων πατρίδων τους δεν θα πεθάνει ποτέ. Οι αναμνήσεις που έχει στην καρδιά του ο κάθε ΑΕΚτζής κάθε ηλικίας δεν θα σβήσουν ποτέ.

Και αυτό που μετράει είναι η επόμενη μέρα. Η ΑΕΚ του σήμερα δεν έχει τίποτα. Δεν έχει γήπεδο. Δεν έχει διοίκηση, γιατί δεν μπορώ να πιστέψω ότι δεν θα φύγουν από σήμερα κιόλας όσοι συνέδεσαν το όνομά τους με την πιο μαύρη σελίδα στην ιστορία της. Δεν μπορώ να σκεφτώ ότι θα ξαναπεράσουν από τα Σπάτα εκείνοι που λάκισαν όταν η ΑΕΚ καταστρεφόταν και άφησαν τον Δέλλα, τον Δημητριάδη και τον Κωστή να παρακαλούν τον Τριτσώνη να βγει και πάλι στο γήπεδο και μία χούφτα πιτσιρίκια να κλαίνε για αυτό που εκείνα χωρίς να φταίνε προκάλεσαν και στιγματίστηκαν για μία ζωή.

Το μεγαλείο στην αρχαιοελληνική τραγωδία είναι ότι υπάρχει πάντοτε στο τέλος λύση και κυρίως κάθαρση. Ο θεατής ταυτίζεται και συμπάσχει με τον ήρωα και μέσα από την αποκατάσταση της ηθικής τάξης λυτρώνεται.

Στην υπόθεση της ΑΕΚ κανείς δεν γνωρίζει αν αυτός ο οδυνηρός υποβιβασμός σημάνει την οριστική κάθαρση. Αλλωστε ο μηχανισμός της κάθαρσης και της αποκατάστασης της ηθικής τάξης (με την τιμωρία βεβαίως όσων εγκλημάτισαν) είναι αναγκαίος σε κάθε ανάλογη μεγάλη ή μικρή τραγωδία της ζωής. Είναι αναγκαίος γιατί δίνει τη δυνατότητα σε όσους συμπάσχουν να συνεχίσουν απαλλαγμένοι από κάθε συναίσθημα αδικίας και σοφότεροι από την εμπειρία.

Στην περίπτωση της ΑΕΚ είναι πολλές οι παλιές ιστορίες – αμαρτίες που θάφτηκαν και βγήκαν στην επιφάνεια με την πρώτη ευκαιρία. Αν αυτό συμβεί και πάλι, τότε δεν θα μιλάμε για κάθαρση, αλλά για τη δημιουργία των προϋποθέσεων μίας ακόμα μεγαλύτερης τραγωδίας.

Η αρχαία τραγωδία σε αυτές τις περιπτώσεις είχε πάντα και τον... από μηχανή Θεό. Η ΑΕΚ μέχρι σήμερα σε όλες τις τραγωδίες της είχε και τους... από μηχανής απατεώνες ή φθηνούς έμπορους οράματος και ελπίδας. Θα παρουσιαστεί τώρα; Μέχρι τότε υπάρχει πολύς δρόμος...

Ενας δρόμος που στο τέλος της διαδρομής θα έχει μία ακόμα από τις πολλές μεγάλες ομάδες που διαχρονικά έσβησαν ή μία ομάδα από τις πολλές παγκοσμίως που έπεσαν και ξανασηκώθηκαν. Στην πρώτη περίπτωση είμαστε στην αρχή της τραγωδίας. Στη δεύτερη μπορεί αυτό που συνέβη να αποδειχθεί ευεργετικό σε σχέση με την πραγματικότητα που θα ήθελε για τα επόμενα χρόνια την ΑΕΚ να έχει σαν μόνιμο στόχο την παραμονή στην κατηγορία.

Μπορεί όντως ο χρόνος της κάθαρσης να έχει συντομευθεί. Χρειάζονται όμως άμεσες και καίριες αποφάσεις τις οποίες αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει ΚΑΝΕΙΣ που να μπορεί να τις πάρει. Το σίγουρο είναι ένα. Η ΑΕΚ δεν μπορεί να παραμείνει, ακόμα κι αν οριστικοποιηθεί ο υποβιβασμός της, στη Football League, γιατί από τα έσοδα της κατηγορίας δεν θα έχει ούτε μία στο εκατομμύριο τις δυνατότητες να εξυπηρετήσει τα υπάρχοντα χρέη που της κληροδότησαν οι σωτήρες της.

Η ΑΕΚ πρέπει να ξεκινήσει από την αρχή και να γίνει και πάλι ελκυστική. Και εδώ καραδοκεί ο φόβος. Σε κάθε ελκυστικό μαγαζί-γωνία στη χώρα μας καραδοκούν τα λαμόγια. Και η ΑΕΚ όλα αυτά τα λαμόγια πρέπει άμεσα να τα απομακρύνει. Ο χρόνος τους έχει λήξει...

Πηγή: http://www.sentragoal.gr