Με την ευκαιρία της ημέρας κατά του ρατσισμού θα ήθελα να σχολιάσω μια κατά την άποψη μου, άτυχη απόφαση δικαστηρίου του Αιγίου πριν λίγες ημέρες, που άφησε στο απυρόβλητο τον γνωστό κήρυκα του μίσους Μητροπολίτη Αιγιαλείας και Καλαβρύτων Αμβρόσιο, που είχε μηνυθεί από πολίτες για τα δηλητηριώδη Ρατσιστικά ομοφοβικά του κείμενα και για δημόσια υποκίνηση σε βία. Ο εν λόγω Ρασοφόρος παρατηρώ χρόνια τώρα εκμεταλλευόμενος την ισοβιότητα του αξιώματος του, θεωρεί ότι έχει το θεμελιώσει δικαίωμα  και έχει αναλάβει εργολαβία να καθυβρίζει να ασχημονεί και να απειλεί συμπολίτες μας επειδή θεωρεί διαφορετικούς (ακόμη και με όπλο να τελειώνουμε, όπως είπε εάν είχε το δικαίωμα). Λειτουργώντας σαν προϊστάμενος θρησκευτικής αστυνομίας μετέτρεψε σε  αρένα μίσους και την αίθουσα του δικαστηρίου με τα αίσχη που ξεστόμισε. Αποκάλεσε ακόμη προδότες της ορθοδοξίας τους ιεράρχες που εμφανίζονται με λόγο αγάπης προς τους συμπολίτες μας που αυτός θεωρεί διαφορετικούς.

Είναι συμπεριφορά αυτή Ιεράρχη;

Έχουν όλα αυτά τα αίσχη καμία σχέση με τις διδαχές του Ιησού; Αυτά λέει η εκκλησιαστική διδασκαλία;

Αλλά δεν φταίει μόνο αυτός. Τόσα χρόνια από όσο θυμάμαι κανένας εισαγγελέας δεν τον κάλεσε έστω για μια σύσταση. Δεν είναι η πρώτη φορά που η δικαιοσύνη υπακούει στους «κανόνες κλειστής κοινωνίας» όπου κυριαρχεί το άσε τα κρυφά κρυμμένα…

Με την απόφαση αυτή αθωώθηκε το μίσος.
Σαν ένας απλός ενεργός πολίτης, λυπάμαι πολύ.

ΥΓ. Είναι πάντως παρήγορο ότι έξω από το δικαστήριο δεκάδες πολίτες φώναζαν δυναμικά συνθήματα κατά του ρατσισμού- φασισμού και της ομοφοβίας δείχνοντας ότι οι απόψεις του Μητροπολίτη και των ομοϊδεατών του έχουν μπει οριστικά στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.

Μικέλης Μαφρέδας

Σπαρτιά